Fjölgyðinstrú!

Ég sem hafði hugsað mér að rugla hér út í eitt hef komist að því að ég er ekki eingyðistrúar eins og ég hafði haldið. Þannig er mál með vexti að sú meining sem ég legg í Guð er einhver sem hefur alvald yfir mér og núna þegar ég ætlaði að fara að láta flakka einhverja tóma tjöru hér á netinu setti konan mín niður fótinn og sagði nei. Þarna sem ég sat eða öllu heldur lág upp í sófa heima hjá mér sá ég það að það væru í raun tveir guðir í mínu lífi... Guð almáttugur og svo konan mín. Að sjálf sögðu mun ég reyna að þræta fyrir þessa hræðilegu staðreynd, spurninginn er bara hvort einhver trúi mér.

Annar er farinn að gera tilkall til sömu valda í lífi mínu en það er sonur minn sem virðist geta fengið mig til að gera nánast hvað sem er. Ef þetta er sett upp í einhvers konar stéttarskiptingu innan heimilisins þá er konan mín efst, svo kemur sonurinn, svo líklega ég, síðan hundurinn og loks gólfmoppan. Hvað ætli sé langt í að ég verði orðinn neðstur.

Á meðan á þessum skrifum stendur er hundurinn að fá að borða og það á undan mér. Hver sá sem hefur séð einhver dýralífs þátt með David Attenborough veit að í hópi hunda fær sá valda mesti fyrstur að borða og síðan koll af kolli. þannig að nýja röðinn er konan, sonurinn, hundurinn, ég og síðan moppurinn. Þetta er ekki farið að líta vel út.